ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Τετάρτη, Μαΐου 17, 2017

Δίδου μοι καταφιλείν σους πόδας...

Οἱ ἅγιοι ἔχουν τό μεγάλο προνόμιο νά ἀνοίγουν τελείως τήν καρδιά τους καί νά ἀποκαλύπτουν τά πάντα στήν Ἐκκλησία καί στόν Θεό. Γιά παράδειγμα, ὁ Γέροντας Σωφρόνιος, ὁ ὁποῖος ἔζησε στό Ἅγιον Ὄρος καί πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του ἦταν στήν Ἀγγλία, πρίν φύγη ἀπό τόν κόσμο αὐτόν σέ ἡλικία 96 ἐτῶν ἔλεγε: «Ὅ,τι εἶχα νά πῶ στόν Θεό τά εἶπα, τώρα πρέπει νά φεύγω». Δηλαδή, εἶχε ἀπόλυτη βεβαιότητα ὅτι σέ ὅλη τήν ζωή του μέ τήν πύρινη μετάνοιά του, ἔκανε πλήρη ἐξομολόγηση στόν Θεό καί δέν εἶχε τίποτε ἄλλο νά κρύψη μέσα του καί γι' αὐτό ἔπρεπε νά φύγη γιά νά συναντηθῆ μαζί Του. Ὅμως, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι κρύβουν τά μυστικά τους καί φεύγουν μαζί μέ αὐτά καί δέν γνωρίζουμε πολλές φορές τί ἦταν ἐκεῖνο που ὑπέβοσκε μέσα στήν καρδιά τους.
Παρά ταῦτα, μερικές φορές σέ διάφορες δύσκολες καταστάσεις σάν νά ἐμφανίζεται στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων κάποιο παράθυρο, μέσα ἀπό τό ὁποῖο φανερώνονται μερικές καταστάσεις τῶν ἐσωτερικῶν τους βιωμάτων. Μερικοί πού δέν θέλουν νά ἀποκαλύψουν τόν ἑαυτό τους στήν Ἐκκλησία, στόν πνευματικό πατέρα, τόν ἐκφράζουν μέσα ἀπό τήν λογοτεχνία, εἴτε φανερά εἴτε κρυφά. Ὑπάρχουν καί ἄλλοι, οἱ περισσότεροι, πού μέ ἐξωτερικές ἐκφράσεις τοῦ σώματος ἐκφράζουν μόνον μερικά βιώματα τά ὁποῖα ἔχουν μέσα τους.
Ἕνας τέτοιος τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἐκφράζει κανείς, καί θά ἔλεγα χωρίς λόγια, ἀλλά μέ σιωπή, ὅλα ἐκεῖνα πού ὑπάρχουν μέσα του, κυρίως τήν ἀγάπη του, εἶναι διά τοῦ ἀσπασμοῦ, διά τοῦ φιλήματος. Με τό φίλημα χωρίς κανείς νά πῆ πολλά λόγια, ἐκφράζει τά ἐσωτερικά του συναισθήματα.
Τό βλέπουμε αὐτό σέ μερικά παιδιά πού πάσχουν ἀπό νοητική ὑστέρηση καί δέν μποροῦν νά ἐκφραστοῦν λογικά, ἐκφράζουν ὅλον τόν συναισθηματικό τους κόσμο μέ ἐξωτερικές ἐκδηλώσεις καί καταλαβαίνουμε τί ἀκριβῶς ὑπάρχει μέσα τους.
Γενικά ὅταν κάποιος ἀσπάζεται ἕναν ἄνθρωπο τόν ὁποῖο ἀγαπᾶ, ἐκδηλώνει πρός αυτόν ἕνα μέρος αὐτῶν τῶν αἰσθημάτων πού ὑπάρχουν μέσα του.
Ὅ,τι γίνεται στά ἀνθρώπινα γεγονότα, γίνεται καί στά γεγονότα πού ἔχουν σχέση μέ τόν Θεό. Ὅπως συμπεριφερόμαστε στούς ἀνθρώπους, ἔτσι συμπεριφερόμαστε καί μέ τόν ΘεόἩ ἀληθινή πνευματική ζωή ἀρχίζει ἀπό τήν μετάνοια, ἀπό τόν 50ο Ψαλμό τοῦ Δαυίδ, «ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου». Διδάσκουν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας ὅτι μέσα σέ αὐτόν τόν Ψαλμό τοῦ Δαυίδ, κρύβεται ὄχι μόνο ἡ ἔκφραση τῆς μετάνοιας, ἀλλά καί ἡ γνώση καί ἡ θεωρία τοῦ Θεοῦ. Διότι ἐκεῖνος πού μετανοεῖ καί αἰσθάνεται τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα του νά τόν κατακαίη ὡς πῦρ, κάποια στιγμή, ὅταν ὁ Θεός θελήση, θά δῆ ὅτι αὐτό τό πῦρ θά μετατραπῆ σέ φῶς τῆς ἀκτίστου δόξης τοῦ Θεοῦ.
Μερικοί πού ἐπισκέπτονταν τόν ἅγιο Παΐσιο στό Ἅγιον Ὄρος παρατήρησαν ὅτι εἶχε μία εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἦταν λίγο ἐφθαρμένη στά πόδια τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν τόν ρωτοῦσαν τί σημαίνει αὐτό, ἐκεῖνος ἔδινε τήν ἑρμηνεία ἀπό τήν ὁποία φάνηκε ὅτι περισσότερο ἀγαποῦσε νά ἀσπάζεται τήν εἰκόνα στά πόδια τοῦ Χριστοῦ, ὡς ἔκφραση μετανοίας. Γιατί τό νά ἀσπάζεται κανείς τά πόδια τοῦ Χριστοῦ στήν εἰκόνα Του εἶναι ἔκφραση μετανοίας, τό νά ἀσπάζεται τό στῆθος εἶναι ἔκφραση σεβασμοῦ καί θεολογίας, καί τό νά ἀσπάζεται τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἔκφραση τελείας ἀγάπης πού εἶναι ἡ θεοπτία.

Λέγει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος σέ μία προσευχή του μέ τήν μορφή τοῦ ποιήματος πρός τόν Θεό: «Δίδου μοι καταφιλεῖν σούς πόδας». Σέ παρακαλῶ, Κύριε, –ἐνῶ ἐμεῖς ζητᾶμε ἀπό τόν Θεό πάρα πολλά ὑλικά καί οἰκονομικά καί δέν ξέρω τί ἄλλο αἰτήματα– δός μου τό δῶρο νά καταφιλῶ τά πόδια σου. Καί προχωρεῖ: «Δίδου μοι βλέπειν τό πρόσωπόν σου, Λόγε, καί ἀπολαύειν τοῦ ἀπορρήτου κάλλους καί κατανοεῖν καί τρυφᾶν σου τῆς θέας, θέας ἀρρήτου, θέας ἀθεάτου».
Ὅλα αὐτά ἀρχίζουν ἀπό τό «καταφιλεῖν τούς πόδας» καί ἔπειτα ἀνέρχεται κανείς στό νά βλέπη τό πρόσωπο τοῦ Λόγου, νά κατατρυφᾶ τοῦ ἀπορρήτου κάλλους τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί νά κατανοῆ καί νά τρυφᾶ τῆς θέας τοῦ Θεοῦ, θέας ἀρρήτου, θέας ἀθεάτου.
Ἄς ἀρχίσουμε, ὅμως, πρῶτα νά ἀσπαζόμαστε μέ αὐτομεμψία, μέ δάκρυα, μέ μετάνοια, μέ ταπείνωση τά πόδια τοῦ Χριστοῦ καί νά λέμε: «Δίδου μοι, Κύριε, καταφιλεῖν σούς πόδας». Ἔπειτα θά φθάσουμε στήν ἐμπειρική θεολογία, πού εἶναι γνώση τῆς δόξης τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ὑπέρ τήν ἀνθρώπινη γνώση καί νόηση, ὑπέρ τήν ἀνθρώπινη νόηση.
σεβ. Ιερόθεος Ναυπάκτου

αποσπάσματα επό εδώ                                                                                                                               

Δεν υπάρχουν σχόλια: