ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Παρασκευή, Αυγούστου 21, 2015

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015: Στο Α Εωθινόν λόγος





Το ευαγγέλιο πού διαβάστηκε στον όρθρο, είναι το πρώτο στην τάξη από τα εωθινά και με αυτό κλείνουμε για φέτος τα θερινά μας κηρύγματα. Είναι η μοναδική αναστάσιμη περικοπή από τον ευαγγελιστή Ματθαίο, αλλά πολύ καίριο για την εκκλησιαστική μας παράδοση και εμπειρία. Πρώτον, σε αυτό γίνεται ξεκάθαρα η αναφορά στο τρισυπόστατο του Θεού, Πατρός, Υιού και Πνεύματος Αγίου. Δεύτερον, σε αυτό εικονίζεται η ιεραποστολική φύση της Εκκλησίας και η υπερεθνική της αποστολή. Τρίτον , είναι ένα ευαγγέλιο ιδρυματικό για το κορυφαίο μυστήριο της εκκλησίας, το βάπτισμα και μάλιστα διαβάζεται στην ακολουθία του μυστηρίου ως ευαγγελική περικοπή και τέταρτον έχει εσχατολογική χροιά, αφού σε αυτο εικονίζεται η συνάντηση της Εκκλησίας με τον Κύριο της, στο όρος το οποίο ετάξατο, δηλαδή στην Εκκλησία και η διαιώνια κοινωνία των πιστών μαζί Του. Οι ένδεκα μαθητές πορεύονται στο όρος της Γαλιλαίας, όπου συναντούν τον Κύριο, τον προσκυνούν και Εκείνος τους παραγγέλει να πάνε σε όλα τα έθνη και να τα κάνουν μαθητές Του διά του βαπτίσματος, να τους διδάξουν την τήρηση του ευαγγελίου και τους υπόσχεται να παραμείνει μαζί τους, έως της συντελείας του αιώνα.

Οι έντεκα μαθητές, έντεκα μετά την προδοσία και έκπτωση του Ιούδα, πορεύονται στην Γαλιλαία, όπως άλλωστε τους παρήγγειλε ο Κύριος , το πρωΐ της Κυριακής διά των μυροφόρων. Στην Γαλιλαία τους φανερώνεται και όχι στα Ιεροσόλυμα, διότι αυτο το οποίο πρόκειται να τους παραγγείλει είναι η αποστολή στα έθνη, η πρόσκληση στην μαθητεία των εθνικών και όχι αποκλειστικά των ιουδαίων. Καίτοι με την ανάσταση του Χριστού, το όνειδος και η ντροπή της Ιερουσαλήμ των φονέων ξεπλύθηκε, όμως η αυτή η ιερά πόλις είναι ταυτόσημη του εθνικιστικού ιουδαϊσμού και του μωσαϊκού Νόμου και του περιουσίου των εβραίων. Στην Γαλιλαία όμως, ζούσαν τα έθνη, έλληνες, χαναναίοι, σύριοι και άλλοι ειδωλολάτρες και ονομάζοταν από τους ορθόδοξους εβραίους: "Γαλιλαία των εθνών". Εκεί πρωτοδίδαξε ο Χριστός, ως φως για τους καθήμενους εν σκότει και από εκεί πρέπει να τους αποστείλει στην οικουμένη και τους ειδωλολάτρες, διότι οι γαλιλαίοι εικονίζουν τα έθνη. Έτσι έγινε φανερό πώς το ευαγγέλιο και η σωτηρία δεν ειναι αποκλειστικότητα ενός έθνους, του ιουδαϊκού δηλαδή, αλλά παντός ανθρώπου πού φωτίζεται από το φως, το ερχόμενον εις τον κόσμον, τ.ε τον Χριστόν. 

Στο όρος ετάξατο και παρήγγειλε ο Ιησούς να έρθουν να τον βρούν, διότι τα όρη και τα υψηλά έχουν μυστική σημασία. Στα όρη και τα υψηλά οι πατριάρχες της ΠΔ θυσίαζαν και λάτρευαν τον Θεό τον υψηλό, στο όρος αποκαλύπτεται ο Θεός στον Μωϋσή και τον Ηλία, στο όρος μετεμορφώθη ο Χριστός και αποκάλυψε την άκτιστη της θεότητας ενέργεια του, σε τόπο υψηλό δηλαδή στο υπερώο παρέδωσε τα φρικτα μυστήρια της ευχαριστίας και εκεί κατέβηκε ο παράκλητος την ημέρα της πεντηκοστής,σε όρος εσταυρώθη και ανέστη, στο όρος το εσχατολογικό, το οποιο κατά τον Ησαΐα εικονίζει την εκκλησία, θα προσέλθουν τα έθνη για να λατρέψουν τον Κύριο τους στον αιώνα. Στο όρος εμφανίζεται ο Χριστός, για να αναχθούν οι διάνοιες των μαθητών από τα ταπεινά και γεώδη , στα υψηλά και θεολογικά και για να κληθούν σε ιεραποστολή μύησης, θεολογίας και εξ αυτών κατήχησης των εθνών.

Εκεί τους φανερώθηκε ο Αναστάς, αλλά άλλοι Τον προσκύνησαν, αναγνωρίζοντας την θεότητα Του, οι δε εδίστασαν. Σε όλους δηλαδή έγινε φανερός, αλλά αλλοι Τον αναγνώρισαν, άλλοι παρέμειναν μετέωροι. Αυτό συμβαίνει γιατί το ευαγγέλιο όλοι μεν το ακούν , λιγοι δε το κατανοούν, και είναι πολλοί μεν οι κλητοί, αλλά λίγοι οι εκλεκτοί και ενώ ο Χριστός φανερούται σε όλους, κατά τον βαθμό φωτισμό του καθενός εξ ημών, γίνεται αντιληπτός και κατανοητός από εμάς.Ο Χριστός όμως, θέλοντας να γίνει φανερός σε όλους, διότι η αποστολή με την οποία τους επιφορτίζει μετά είναι σοβαρότατη και καίρια για την ζωή τους, προσέρχεται και τους μιλά, δηλαδή τους πλησιάζει και λαλεί, για να τους γίνει αυτόματα φανερός και αποκεκαλυμμένος.Toυς πλησιάζει και τους λαλεί με εξουσία, όπως ελάλησε στους προφήτες από τους όρους. Και αυτοί τον αναγνωρίζουν λοιπόν ως δεσπότη και Τον ακούνε με προσοχή.

Τους λέει λοιπόν πώς του δόθηκε πάσα εξουσία στον ουρανό και την γη. Ως Θεός μεν έχει την εξουσία από πάντα, αλλά ως ενανθρωπήσας, κατά το ανθρώπινον, του δόθηκε η εξουσία από τον Πατέρα. Εξουσία στον Ουρανό και την γη, διότι σε Αυτόν υποτάχτηκαν άγγελοι και ανθρωποι και οι εξουσίες του σκότος και ώφθη Κύριος προσκυνητός ουρανίων και επιγείων και καταχθονίων.Τους λέει λοιπόν με εξουσία ωσεί Κυρίου εις προφήτας νονα πορευθούν σε όλα τα έθνη ανεξαιρέτως. Όχι μόνον πλέον στα πρόβατα τα απολολώτα οίκου Ισραήλ΄, όπως τους είχε στείλει κάποτε, επειδή αυτοί οι ίδιοι δεν ήταν έτοιμοι και ώριμοι να ξεπεράσουν τον εθνισμό τους, αλλά σε όλα τα έθνη, από περάτων, έως περάτων της οικουμένης και να κάνουν όλους τους εθνικούς μαθητές Του. Χρησιμοποιεί την λέξη "μαθητεύσατε" ο Χριστός και όχι άλλοι. Δεν ζητά από τους αποστόλους να κάνουν τα έθνη πιστούς, οπαδούς ή ακολούθους, αλλά μαθητές. Μαθητεία σημαίνει γνήσια και εκούσια, συνειδητή ακολουθία του Χριστού, καθημερινή άσκηση στην γνωριμία και την πορεία μαζί Του, συνειδητότητα, βάσανο, τριβή στην ευαγγελική και εκκλησιαστική ζωή, όχι απλή παραδοχή και πεποίθηση σε μια πίστη και θρησκεία. Μαθητεία σημαίνει να μην γίνουν υποδεέστεροι των αποστόλων ή ο ένας των άλλων, αλλά κοινοί μαθητές του ενός διδασκάλου και καθηγητή, δηλαδή πλήρης παραδοχή και αφοσίωση στα ευαγγελικά παραγγέλματα, βίωμα και αποδοχή μετά χαράς.Μαθητές θα γίνουν του Χριστού τα έθνη, αφού βαπτιστούν από τους μαθητές και όχι πριν. Το βάπτισμα λοιπόν είναι το εισαγωγικό μυστήριο στην νέα κοινωνία Θεού-Ανθρώπων, την Εκκλησία και βάπτισμα σημαίνει αποδοχή μαθητείας, γέννηση στην βασιλεία του Θεού, γέννηση στην κατά Χριστόν ύπαρξη, σύζευξη με τον Χριστό και αρραβώνας ζωής αιωνίου. Το βάπτισμα είναι συνδεδεμένο με την Ανάσταση. Μετά την Ανάσταση ο Χριστός αποστέλλει τους ένδεκα να βαπτίσουν τα έθνη και όχι πριν. Γιατί το βάπτισμα σημαίνει κατά την θεολογία της εκκλησίας μας θάνατος και ταφή του παλαιού ανθρώπου και ανάσταση και αναγέννηση του καινού ανθρώπου. Πεθάναμε τον παλαιό άνθρωπο και συνταφήκαμε με τον αποθαμένο Χριστό, για να αναστηθούμε μαζί Του στο εργαστήριο της ανάστασης και ανάπλασης πού είναι η ιερά κολυμβήθρα. Βάπτισμα όχι απλώς συμβολικό και καθαρτικό, στο όνομα θρησκείας ή ανθρώπων, αλλά συγκεκριμένο. Τους λέει να βαπτίσουν τα έθνη στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Στο όνομα του όντος Θεού, πού τώρα αποκαλύπτεται το τρισυπόστατον όνομα Του. Και εδώ η Ανάσταση παίζει ρόλο. Μετά την Ανάσταση αποκαλύπτεται η Θεότητα του Υιού και Λόγου, πού είναι ομότιμος και ομόθρονος με τον Θεό Πατέρα και Τον αποκαλύπτει στον Κόσμο. Ομότιμο και ομόθρονο επίσης είναι και το άγιον Πνεύμα . Και αυτά φανερούνται από το ότι ο Χριστός δεν κάλεσε τους αποστόλους να βαπτίσουν σε τρία ονοματα,ξέχωρα σε όνομα πατρός, όνομα υιού και όνομα πνεύματος, αλλά σε ένα Όνομα, Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος. Διότι μπορεί να διακρίνονται εδώ καθαρά τρία πρόσωπα,αλλά μνημονεύεται ένας Θεός στην ουσία Του, ένα Όνομα Θεού.Επίσης, στις Γραφές λέγεται και το βάπτισμα , βάπτισμα εις όνομα Χριστού, διότι ο Υιός και Λόγος είναι Αυτός πού αποκαλύπτει τον Πατέρα, και το άγιο Πνεύμα είναι εικών του Υιού.

Το βάπτισμα είναι η εισαγωγή στην εκκλησία και η μαθητεία, η πορεία του χριστιανού. Όμως αυτό πού δικαιώνει την πορεία και θέτει τον σκοπό και ανανεώνει το βάπτισμα και την ομολογία και χάρη του βαπτίσματος, είναι αυτό πού ευθύς αμέσως παραγγέλει ο Χριστός. Λέει λοιπόν στους αποστόλους να διδάξουν σε όσους βαπτιστούν και μαθητέψουν να φροντίσουν να τηρούν απαρέγκλιτα όλες εντολές πού ο Κύριος παρέδωσε στην Εκκλησία και τους αποστόλους Του. Δεν φτάνει λοιπόν κάποιος να είναι πολίτης της βασιλείας του Θεού διά του βαπτίσματος, αλλά και να φέρεται και να βιώνει ως πολίτης της θεϊκής βασιλείας.Διδασκαλίες μεν είναι η ερμηνεία των εντολών του Θεού, από τους αποστόλους και τους μετ αυτούς ποιμένες, ιεράρχες και διδασκάλους της Εκκλησίας. Δεν είναι παραγγέλματα και επινοήσεις ανθρώπων οι διδασκαλίες, όπως κοάζουν οι ξεδιάντροποι αιρετικοί πού εμπιστεύονται μόνον τον εαυτό τους, αλλά θεόπνευστες αγιοπνευματικές εμπειρίες και ερμηνεία, διδασκαλία δηλαδή έμπρακτη των εντολών και του θελήματος του Θεού, προφητεία δηλαδή ζώσα μέσα στην εκκλησία. Και εντολές είναι οι δι αιώνος και διά των ευαγγελίων και διδασκάλων παραγγελίες και επαγγελίες του Θεού, των οποίων η τήρηση, δηλαδή η βιωματική τους ακολουθία γεννάει τους πιστούς στην αιώνια ζωή.

Η μαθητεία στον Χριστό και η τήρηση των εντολών προϋποθέτει μια ζωή με βάσανα, κατατρεγμούς και διωγμούς. Όποιος θέλει να ακολουθήσει τον Χριστό και το ευαγγέλιο Του, θα υποφέρει και θα διωχτεί σε αυτή την ζωή. Ο Κύριος ο ίδιος δεν "χρύσωσε κανένα χάπι", αλλά προείπε πώς όποιος θέλει να Τον ακολουθήσει πρέπει να άρει τον σταυρό του και να Τον ακολουθήσει. Μια ζωή περιφρόνησης, αυταπάρνησης, θυσίας, στέρησης, μαρτυρίου.Για να μην αποκάμουν όμως και απελπιστούν οι μαθητές του Χριστού από μια τέτοια ζωή ο Κύριος υπόσχεται το εξής: Με αυτους πού θα ακούσουν τις διδασκαλίες και θα πάσχουν να τηρήσουν τις εντολές Του, θα είναι μαζί τους έως της συντελείας του αιώνος. Τί θαυμάσια υπόσχεση! Τί στέρεα ελπίδα! Τί λόγια χαρμονής και στερέωσης στην πίστη! Η Εκκλησία διατρανώνει πώς αν ο Θεός είναι μαζί μας, ουσιαστικά κανείς δεν μπορεί να σταθεί εναντίον μας, αλλά από πριν είμαστε νικητές. Ει ο Θεός μεθ ημών, ουδείς καθ ημών. Αυτή η σταυρώσιμη λοιπόν πορεία θανάτου , έχει ταυτόχρονα και αναστάσιμη χροιά, αλλά και αναστάσιμο τέλος. Ο Ζων Χριστός παρών αιώνια ανάμεσα στους εκλεκτούς Του, τώρα μεν προγευόμενος και στηρίζοντας, τότε δε εκτυπώτερον μετεχόμενος και η ατελεύτητη χαρμονή μας.Αιώνες είναι οι χρονικές και χωρικές εκείνες περίοδοι μέσα στις οποίες εκτυλίσσεται και προχωρά η κτίσις. Συντέλεια του αιώνος εννοείται η εποχή πού θα παρέλθει αυτός ο κόσμος και η κτίση θα γίνει καινή.Και αιώνες των αιώνων είναι η διηνεκής πραγματικότητα.Σε αυτόν τον αιώνα οι μαθητές του Χριστού θα διώκονται και γι αυτό θα είναι μαζί τους έως της συντέλειας. Μετά την συντέλεια και πάλι βέβαια θα είναι μαζί τους, αλλά δεν τους το λέγει εδώ, γιατί εννοείται πώς τότε θα πάψει πλέον κάθε θλίψη και πόνος και διωγμός και τότε δεν θα χρειάζεται να έχουν την στήριξη, αλλά ωστόσο δεν θα στερούνται βέβαια την κοινωνία μαζί του. Επίσης, ο Χριστός χρησιμοποιεί την φράση "Ιδού Εγώ" Εγώ θα είμαι μαζί σας, ο Θεός. Όχι οποιοσδήποτε, αλλά ο παντοδύναμος και μόνος Θεός. Και το "Εγώ ειμί", είναι φράση βιβλική και οικεία στους μαθητές γιατί αναφέρεται στον Όντα Θεό. Με αυτή λοιπόν την διακήρυξη ο Χριστός τους αποκαλύπτεται ως Θεός και τους στερεώνει στην πεποίθηση πώς είναι με το δικό του μέρος και από τώρα νικητές.Και το ιδού εισάγει την μεγάλη αποκάλυψη και το θαύμα.

Τελειώνοντας, για φέτος την αναφορά μας στις αναστάσιμες εωθινές περικοπές, πρέπει να τονίσουμε για ακόμα μια φορά, πόσο σημαντικό και καίριο είναι το μεγάλο θαύμα της Ανάστασης του Χριστού για την πίστη μας. Για ακομα μια φορά αναβοούμε μετά του αποστόλου Παύλου και αυτόπτου του Αναστημένου Χριστού πώς: αν ο Χριστός δεν ανέστη εκ νεκρών, ματαία η πίστις μας. Όλο το οικοδόμημα της εκκλησίας, της αγίας και αγαπημένης μας πίστης, στηρίζεται στο θεμέλιο της ανάστασης. Εκείνο το πρωΐ της πρώτης Κυριακής, πού ο Χριστός πατώντας τον θάνατο, σηκώθηκε από τους νεκρούς και συνανέστησε το ανθρώπινο γένος, ανέτειλε μαζί Του από τον Τάφο η νέα ημέρα, η ημέρα της βασιλείας, ο χρόνος της Εκκλησίας, ο νέος κόσμος του Θεού, η δεύτερη δημιουργία και η ανέσπερη μέρα της οικονομίας Του.Ο Ορθόδοξος Χριστιανός  λοιπόν εχει εισαχθεί με το ιερό βάπτισμα στην πίστη της ανάστασης, στον χώρο της ανάστασης, στην εκκλησία της Ανάστασης. Αυτήν πού είναι θεμελιωμένη πάνω στο πανάγιο του Χριστού μνήμα. Και αυτό το ήθος και το βίωμα το αναστάσιμο, αυτή η μένουσα χαρά πού οικονόμησε και προανήγγειλε ο Χριστός στους αγαπημένους του πιστούς, είναι το γνήσιο ορθόδοξο βίωμα και μέτρο του χριστιανού ανθρώπου, του καινού εν Χριστώ ανθρώπου. Με αυτήν την συγκλονιστική χαρά και πεποίθηση πού κατανικά κάθε λύπη, ας πορευόμαστε όλοι μας στην ευλογημένη κτίση πού δημιούργησε για μας η Αγάπη του Θεού, σε αυτή την ημέρα πού εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα πάντες και ευφρανθώμεν εν αυτή. Και ας κηρύττουμε την ημέρα αναστάσεως, εν η Κύριος ο Θεός αφείλετο παν δάκρυον από προσώπων δικαίων και με τα λόγια και με τα έργα μας ΑΜΗΝ


10-8-2015

Δεν υπάρχουν σχόλια: