ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Σάββατο, Νοεμβρίου 08, 2014

Ζ΄ Κυριακή του Λουκά: Σιωπηλή ευγένεια



Στην ιστορία την τραγική των ανθρώπων αναφέρονται κάποια πλάσματα, ευαίσθητα και ταπεινά, με την χριστιανική έννοια της λαθότητας και της καρτερίας, που υποφέρουν για χρόνια πειρασμούς και δοκιμασίες. 

Υποφέρουν την αναλγησία και εκμετάλλευση των ασυνειδήτων ανθρώπων για την κατάσταση τους, η οποία μπορεί να είναι μια ασθένεια σωματική , μια κοινωνικη απαξίωση, ένας στιγματισμός, μια περιθωριοποίηση, ο χειρισμός τους εις όφελος τρίτων. Και αυτοί οι άνθρωποι, αντί να γογγύζουν,να εξεγείρονται, να επαναστατούν, ζούν καρτερικά μέσα στην εύγλωττη σιωπή τους και την μακαρία ταπείνωση τους, πού είναι τόσο ηρωϊκή όσο και η σπαραχτική άμυνα ενός και μόνου μαχητή έναντι ενός στρατεύματος.

Οι δοκιμασίες, οι θλίψεις, η απαξίωση των γύρω, ο πόνος σωματικός και ψυχικός, καταβάλλουν τον άνθρωπο. Τον οδηγούν στο να μισήσει τον κόσμο, τον αδελφό και τέλος τον Θεό τον ίδιο. Μέσα στο καμίνι των θλίψεων πλάθεται μία εικόνα θεού σαδιστή και απάνθρωπου, πού διασκεδάζει την μεγαλειότητα Του με τον αργό θάνατο των πλασμάτων του. Και τότε ο άνθρωπος δαιμονοποιείται, αποκτηνωνεται, οικοδομεί κόλαση επί κολάσεως. 

Και όμως! Υπάρχουν άνθρωποι πού αντιστέκονται και δεν μισούν ανθρώπους και Θεό! Πού οι δοκιμασίες και οι θλίψεις χαλυβδώνουν την πίστη τους και την αγάπη τους και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον προσωπικό και πανανθρώπινο. Τέτοιου είδους ηρωΐδα είναι και η αιμορροούσα της αυριανής περικοπής.Τέτοιος, επίσης και ο ήρωας της υπομονής και της συγχωρητικότητας άγιος Νεκτάριος. Τέτοιοι οι πολύτλες μάρτυρες της συνειδήσεως, πού κοσμούν το συναξάρι της εκκλησίας και οι ανώνυμοι και άγνωστοι σε μας αγωνιστές, πού όμως είναι γραμμένοι στο συναξάρι του Θεού!

Η αιμορροούσα έχει να αντιπαλέψει με την νόσο και την μάστιγα. Έχει να αντιμετωπίσει επί δώδεκα χρόνια τον κατασπαραγμό και την κοροϊδία από τους επιτήδειους θεραπευτές, πού την άφησαν χωρίς περιουσία, αλλά και χωρίς ίαση. Έχει να αντιπαλέψει με έναν κόσμο θρησκευτικά και πολιτιστικά ασφυκτικό, τον στενόμυαλο ιουδαϊσμό πού την αντιμετωπίζει ως παρία και ως κατά τεκμήριον αμαρτωλή και βδελυρή. Διότι οι ασθένειες εκλαμβάνονται ως θεία τιμωρία. Και όμως δεν χάνει την ευγένεια της ψυχής της, δεν επιτρέπει στο μίσος και την αγανάκτηση να εισέλθουν στα έγκατα της ψυχής της. Δεν στέκει ενώπιον του Χριστού με βοή, θόρυβο και απαίτηση. Δεν ζητά την θεραπεία ως αποκατάσταση της αδικίας πού της γίνεται από τον Θεό, τον κόσμο, την ζωή την ίδια.Αλλά ταπεινά, σιωπηλά , με θαυμαστή ταπείνωση , λεπτότητα, εσωτερική συνείδηση ίσως ότι δικαίως πάσχει και περιθωριοποιείται, Τον πλησιάζει από πίσω και είναι ασφαλέστατα σίγουρη, πώς και μόνο η αφή του ιματίου Του θα της φέρει την γιατρειά. Όχι εναγκαλισμός, όχι επαφή βίαια και αδιάκριτη, αλλά αφή του κρασπέδου, καθώς ο Ιατρός περνάει . Θαυμαστή ευγένεια, διακριτικότητα, πίστη!

Και αυτή η ταπείνωση δικαιώνεται! Αυτή η πίστη διατρανώνεται! Αυτή η ευαισθησία μακαρίζεται! Ενώπιον όλων ο Χριστός δικαιώνει και μακαρίζει το ήθος και την στάση της. Μεγάλη η πίστη της και για αυτό τεράστια και τα ωφέλη πού αποκομίζει! Καθιερώνεται ως γίγαντας από το στόμα όχι των ανθρώπων πού μισουν, αποστρέφονται, αρέσκονται σε κρίσεις και ετικέτες , αλλά από το στόμα του Θεού, πού δεν ψεύδεται και δεν προσωποληπτεί και δεν ματαιολογεί!

Μεσα από την ευλογημένη σιωπή, εκεί που η αγάπη και η πίστη οικοδομείται σιγά σιγά και σταδιακά με ανεκλάλητες κραυγές και σιωπηρά δάκρυα, στην ταπείνωση νου και καρδίας, στην ευλογημένη ησυχία πού είναι το κουκούλι του ανθρώπου πού θέλει να δεί και να συναντήσει τον Θεό, οικοδομείται αυτή η συνάντηση, η ευλογία , η ίαση, η δικαίωση. 

Σε έναν κόσμο κραυγων και συνθημάτων, όπου ο καθένας επιθυμεί να κυριαρχήσει φωνασκόντας και ασχημονώντας, η σιωπή της αιμορροούσας διδάσκει και παραδειγματίζει. Μόνο μέσα στην ησυχία και την άκρα ταπείνωση συναντά κανείς το άκρον της ησυχίας και της πιό ταπεινης σιωπής και ευγενικής διακριτικότητας: τον Θεό. Και τότε ταπεινά και ήσυχα Τον κρύπτει εντός της καρδίας. Αν η ομορφιά, όπως διατείνονται οι λογοτέχνες, θα σώσει τον κόσμο, το γεγονός της παρουσίας τέτοιας ποιότητας ανθρώπων ανάμεσα στους ανθρώπους, τον συντηρεί ακόμα στην ύπαρξη, εξασφαλίζει ακόμα την θεϊκή ευμένεια και γεμίζει φως το σκοτάδι της απελπισίας μας.

Ας μιμηθούμε την σιωπηλή ευγένεια της αιμορροούσας.


8-11-14 ππκρ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: