ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δος μου κι εμένα άνεση, Παναγιά μου,
πριν ν’ απέλθω και πλέον δεν θα υπάρχω.(Αλεξ. Παπαδ.)

Τρίτη, Φεβρουαρίου 12, 2013

Κύριε... ελέησον!

Στο νησί μου, την Κάλυμνο, τους μεγαλύτερους σε ηλικία τους φωνάζουμε "θείο" ή "θεία", ενώ "κύριο" ή "κυρία" μόνο τους δασκάλους μας στο σχολείο. Το ίδιο πιστεύω πώς θα συμβαίνει και σε άλλα μέρη της πατρίδας μας. Ίσως οι λέξεις αλλάζουν, χωρίς να χάνουν από τον σεβασμό και την τρυφερή μεγαλειώδη οικειότητα.

Τώρα , βέβαια , λόγω του πολιτισμού της αποξένωσης, έχει μετριαστεί κάπως η συνήθεια, αλλά όμως παραμένει ακόμα ζωντανή.

Νομίζω πώς αυτό το "θείος,θεία" το ξεσηκώσαμε από τους Τούρκους με την φυσική ανατολίτικη ευγένεια και οικειότητα σεβασμού πού είχαμε κάποτε και εμείς σαν ανατολίτες ρωμιοί ή ίσως αυτοί από μας ή από την ευλογημένη κοινή Μάνα, την ρωμαίικια ανατολή μας.

Τους δε παπάδες προσφωνούμε "παπά" ή το κοινό "πάτερ", χωρίς το πρώτο να είναι δείγμα ασέβειας.Και στο Άγιον Όρος τους ιερείς αποκαλούν με το πρώτο συνθετικό "παπά-" χωρίς ξενισμό ή ασέβεια και χωρίς την παρεξήγηση πού θα εισέπραττε ο αιδεσιμώτατος των πόλεων.

Όταν κάποια θεο(α)λόγα, επέμενε να με προσφωνεί "κύριε" και "κύριε", επιτηδευμένα, θεωρώντας τό προνόμιο εξελιγμένου ανθρώπου , με την πρόφαση πώς συνδιαλεγόμαστε επί ίσοις όροις, ως ένας κύριος με μία κυρία (φραγκιστί δηλαδή) , να αποκαλεί δηλ.έναν ιερέα "κύριε" ,(δηλ.φιγούρα ανθρώπου σεβαστού στο πιθανό χωριό της), μου χτυπούσε άσχημα αυτό το ελεεινό "κύριε". 

Και τότε κατάλαβα πώς δεν ήταν το ανοίκειο της προσφώνησης προς έναν ιερέα πού με εκνεύριζε,αλλά αυτή η βλαχοκουλτουριάρικη μυξοκατινιά της γραικοβλάχας σουσούς, πού έχασε την αρχοντιά και διάκριση της γιαγιάς της, την οποία σουσουδοβλαχιά συγκρίνοντας την με την ανατολίτικη ρωμαίικια ευγένεια, λεπτότητα, εξοικείωση και διακριτικότητα, έκλαψα όλους τους σπουδαγμένους νεογραικούς με την στείρα καρδιά και τον μισοφράγκικο εγκέφαλο.Όλο αυτό τον μικροαστικό συρφετό με την παγωμένη καρδιά και τα νεκρά γύψινα ιδανικά.

Φραγκιά, σιχαμερό καρκίνωμα, πού ψήλωσες τον ταπεινό και μεγαλειώδη γίγαντα άνθρωπο, σε νάνο, πού στηρίζεται πάνω σε μωρόδοξα βάθρα. Μητέρα καρκίνων και ευνουχισμάτων!

Ε ρε ΑΝΑΤΟΛΗ , μάνα του αληθινού πολιτισμού! Ζείς και ζήσε για Πάντα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: